mánudagur, 24. mars 2014

happy

Ég strengdi áramótaheit. Ég ákvað að fara í neikvæðnibindindi árið 2014.

Vegna þess þótti mér nú aldeilis við hæfi að taka þátt í herferðinni #100happydays. Fyrir þá sem ekki vita þá er það einfaldlega hvatning til að finna sér eitthvað til að gleðjast yfir á degi hverjum og deila mynd af því á samfélagsmiðlunum. Ég ákvað að gera þetta bara á Instagram en hef einstaka sinnum deilt myndunum yfir á Facebook líka. Fyrst um sinn gekk þetta bara temmilega vel, ég vandaði valið á hverjum degi og setti inn mynd daglega. Hér eru nokkur dæmi:

Þetta gull gleður mig á hverjum degi.

Ég hef dritað inn matarmyndum í þessu átaki.
Ég fékk agalega góðan mat á Coocoo's nest,
ég mæli eindregið með að allir drífi sig þangað að smakka!

Setningafræði er aldeilis skemmtileg,
ekki er verra þegar dæmasetningarnar fjalla um
að prumpa glimmeri, skíta peningum og æla blóði.

Jóhann gaf mér knús.

Reiði málfræðingurinn Yuri Knorozov með köttinn sinn.
Mynd sem gleður í dagsins amstri.

Mamman mín átti afmæli um daginn,
ég fletti í gegn um myndaalbúm heimilisins
og fann þessa fínu mynd af okkur saman.
Við erum alveg afskaplega ólíkar á henni en sætar samt.



Undanfarnar vikur hef ég verið í eins konar andlegri lægð. Þessi andlega lægð á sér alveg gildar ástæður en sumar þeirra eru nú kannski ekkert til að skæla yfir. Ég hef meðal annars komist að því að ég er sérfræðingur í að taka að mér of mörg verkefni. Í þokkabót er ég í háskólanámi og hlutastarfi og stundum finnst mér ég bara hafa allt of mikið að gera. Námið hefur kannski íþyngt mér aðeins síðustu vikur. Verkefnin hafa verið krefjandi og ég hef eytt ómældum tíma í Árnagarði, svo miklum að ég held að það fari að koma að því að ég flytji lögheimili mitt þangað. Sökum anna í skólanum hefur frítíminn verið lítill og ég hef ekki getað gert það sem ég hef viljað. Ég hef lítið komist að hreyfa mig og vinkonur mínar sé ég sorglega sjaldan. Ég verð agalega eirðarlaus þegar dagarnir mínir eru einhæfir og lítið um tilbreytingar. Vegna þessa hef ég dottið úr takti í þessu gleðidagaátaki og þetta skýrir líka bloggskort síðustu vikna. Ég hef nokkrum sinnum byrjað á bloggi en ekki fundið löngun til að klára skrifin og deila þeim. Fyrir viku síðan ákvað ég að nú væri nóg komið og ég skyldi hætta þessari vitleysu og rífa mig upp. Það fór ekki betur en svo að á miðvikudaginn fékk ég skyndilega hálsbólgu og varð drulluveik út frá því. Ég funkera illa þegar ég er lasin og verð sérlega frústreruð þegar líkaminn minn virkar ekki eins og ég vil að hann virki.

Stundum er lífið bara ekki alveg eins og maður ætlar sér. Það var nú hluti af þessu áramótaheiti mínu að ég þyrfti að sætta mig við að ég geri mistök og á sama hátt get ég líka ekki ætlast til þess að ég sé á bullandi jákvæðnitrippi allar stundir, alla daga. Það besta sem ég get gert við þessari andlegu lægð minni er að vinna í henni og reyna að snúa henni við. Ég græði ekkert á því að velta mér upp úr tilbreytingarleysi síðustu vikna og ætla því ekki að gera það.

Nú ætla ég að reyna að halda áfram þessari gleðidagamyndasyrpu til að minna mig á það góða í lífinu. Þeir sem vilja fylgjast með verða víst að vera á Instagram þar sem ég er ekki hrifin af því að fylla Facebookið mitt af þessu. Á Instagram má finna mig undir notandanafninu hildurhafsteins. Svo langar mig líka að blogga meira, ég er með ýmsar hugmyndir og þarf kannski að venja mig á að blogga frekar oftar og minna heldur en að henda inn svona löngum romsum einstaka sinnum. Áðan var ég svo sár út í kvefið mitt fyrir að loka á bragðskynið að ég henti í eitthvað gúmmulaði sem ég ætla að smakka þegar ég finn bragð aftur. Ef það bragðast vel þá hendi ég inn "uppskrift" af því hið snarasta. Þetta skal vera góð vika.

EVERY DAY MAY NOT BE GOOD 
BUT THERE IS SOMETHING GOOD IN EVERY DAY.

hldr

Engin ummæli:

Skrifa ummæli