Hnetusmjörskókosmöndlusnilld

Það var eitthvert síðdegið snemma á þessu ári. Ég var á leiðinni í setningafræðitíma en var heldur snemma á ferðinni. Það var rigning og bara frekar glatað veður og ég tók stefnuna á kaffistofuna í Árnagarði til að fá mér tíu dropa og safna kröftum fyrir tímann. Ég greip líka eitthvað sem ég hélt að væri svona döðlubananastykki sem Háma framleiðir. Þegar ég beit í stykkið kom í ljós að þetta var eitthvað annað, eitthvað óskiljanlega bragðgott. Þetta var einhver blanda af möndlum, hnetusmjöri, kókosolíu og fleiru sem ég kunni ekki skil á, en samsetningin varð til þess að það létti aldeilis yfir mér. Nei, það þarf ekki annað en eitthvað ætt og bragðgott til að laga daginn minn.

Á mánudaginn síðasta kom ég heim úr skólanum eftir langan skóladag. Það var ömurlegt veður og ég var gegndrepa eftir gönguna heim úr strætó. Í ofanálag var ég svöng og ennþá pínu lasin svo það var sama hvað myndi fá mér að borða, ég kæmi ekki til með að finna bragð af því úf af kvefinu. Flestir sem þekkja mig sæmilega vita að það er gífurlega fátt sem mér þykir leiðinlegra en að finna ekki bragð af mat. Þá á ég ekki við mat sem er bara almennt bragðlaus heldur það að finna ekki bragð af matnum en vita samt að hann bragðast ósköp vel. Mig langaði svo innilega í eitthvað gott að borða þetta mánudagseftirmiðdegi en úr því að mig skorti bragðskynið ákvað ég að útbúa eitthvað girnilegt sem ég gæti svo sparað þangað til bragðskynið væri komið aftur. Þá mundi ég eftir hnetusmjörskókosmöndlustykkinu í Árnagarði og fór að tína til alls konar drasl úr skápnum í eldhúsinu.

Ég setti hitt og þetta í skál, það var enginn tími fyrir mælieiningar, þetta var ekkert nema dass af hinu og þessu. Innihaldið var (ef ég man rétt):
          saxaðar möndlur
          haframjöl
          fínt kókosmjöl
          saxaðar kókosflögur
          saxaðar pekanhnetur
          hörfræ

Síðan setti ég um það bil matskeið af kókosolíu í litla skál og í örbylgjuna til að bráðna. Út í það bætti ég síðan svipuðu magni af hnetusmjöri og aftur fór það í örbylgjuofninn í smástund. Þá var komin þessi fína blanda sem var orðin passlega fljótandi til að hægt væri að blanda henni við hnetumixdraslið vandræðalaust. Svo bætti ég reyndar við svona teskeið af hnetusmjöri eftirá. Mér þótti þetta síðan ekki festast nógu vel saman svo ég greip agave-síróp og sprautaði um það bil teskeið af því út á gumsið. Svipað og með bananasmákökurnar mínar þá snerist þetta greinilega um hið fullkomna jafnvægi þurrefna og blautefna (það hlýtur að mega segja það). Að þessu loknu klessti ég blöndunni á bökunarpappír og fleygði í frysti. Um klukkustund síðar mundi ég að ég átti tvo mola eftir af 70% súkkulaðiplötunni sem ég keypti fyrir löngu. Ég rauk með þá inn í eldhús og bræddi saman við svolitla kókosolíu og dreifði þessu svo yfir frosnu klessuna sem ég skar síðan í bita og setti aftur í frystinn. Svo beið ég spennt í nokkra daga, það var erfitt og leiðinlegt.

Við systur erum strax búnar að plana að gera meira af þessu. Þetta er snilld. Bara snilld. Nú veit ég líka að ég get allt, bara ef ég er nógu svöng og örvæntingarfull eftir góðu bragði. Hið fullkomna jafnvægi sagði ég, það er eina leiðin. Ég hlakka til að prófa mig meira áfram í svona, bragðlaukarnir mínir hlakka jafnvel enn meira til. Æ, ég er svo mikil bolla að það er ekki hægt.

Nóg í bili áður en ég fer að slefa á tölvuna. Bless.

hldr

ps. Ég mæli ekki með því að taka þetta úr frysti, gleyma því og borða hálftíma seinna. 

Þá verður þetta rosa blaut klessa. Samt góð á bragðið.

happy

Ég strengdi áramótaheit. Ég ákvað að fara í neikvæðnibindindi árið 2014.

Vegna þess þótti mér nú aldeilis við hæfi að taka þátt í herferðinni #100happydays. Fyrir þá sem ekki vita þá er það einfaldlega hvatning til að finna sér eitthvað til að gleðjast yfir á degi hverjum og deila mynd af því á samfélagsmiðlunum. Ég ákvað að gera þetta bara á Instagram en hef einstaka sinnum deilt myndunum yfir á Facebook líka. Fyrst um sinn gekk þetta bara temmilega vel, ég vandaði valið á hverjum degi og setti inn mynd daglega. Hér eru nokkur dæmi:

Þetta gull gleður mig á hverjum degi.

Ég hef dritað inn matarmyndum í þessu átaki.
Ég fékk agalega góðan mat á Coocoo's nest,
ég mæli eindregið með að allir drífi sig þangað að smakka!

Setningafræði er aldeilis skemmtileg,
ekki er verra þegar dæmasetningarnar fjalla um
að prumpa glimmeri, skíta peningum og æla blóði.

Jóhann gaf mér knús.

Reiði málfræðingurinn Yuri Knorozov með köttinn sinn.
Mynd sem gleður í dagsins amstri.

Mamman mín átti afmæli um daginn,
ég fletti í gegn um myndaalbúm heimilisins
og fann þessa fínu mynd af okkur saman.
Við erum alveg afskaplega ólíkar á henni en sætar samt.

Undanfarnar vikur hef ég verið í eins konar andlegri lægð. Þessi andlega lægð á sér alveg gildar ástæður en sumar þeirra eru nú kannski ekkert til að skæla yfir. Ég hef meðal annars komist að því að ég er sérfræðingur í að taka að mér of mörg verkefni. Í þokkabót er ég í háskólanámi og hlutastarfi og stundum finnst mér ég bara hafa allt of mikið að gera. Námið hefur kannski íþyngt mér aðeins síðustu vikur. Verkefnin hafa verið krefjandi og ég hef eytt ómældum tíma í Árnagarði, svo miklum að ég held að það fari að koma að því að ég flytji lögheimili mitt þangað. Sökum anna í skólanum hefur frítíminn verið lítill og ég hef ekki getað gert það sem ég hef viljað. Ég hef lítið komist að hreyfa mig og vinkonur mínar sé ég sorglega sjaldan. Ég verð agalega eirðarlaus þegar dagarnir mínir eru einhæfir og lítið um tilbreytingar. Vegna þessa hef ég dottið úr takti í þessu gleðidagaátaki og þetta skýrir líka bloggskort síðustu vikna. Ég hef nokkrum sinnum byrjað á bloggi en ekki fundið löngun til að klára skrifin og deila þeim. Fyrir viku síðan ákvað ég að nú væri nóg komið og ég skyldi hætta þessari vitleysu og rífa mig upp. Það fór ekki betur en svo að á miðvikudaginn fékk ég skyndilega hálsbólgu og varð drulluveik út frá því. Ég funkera illa þegar ég er lasin og verð sérlega frústreruð þegar líkaminn minn virkar ekki eins og ég vil að hann virki.

Stundum er lífið bara ekki alveg eins og maður ætlar sér. Það var nú hluti af þessu áramótaheiti mínu að ég þyrfti að sætta mig við að ég geri mistök og á sama hátt get ég líka ekki ætlast til þess að ég sé á bullandi jákvæðnitrippi allar stundir, alla daga. Það besta sem ég get gert við þessari andlegu lægð minni er að vinna í henni og reyna að snúa henni við. Ég græði ekkert á því að velta mér upp úr tilbreytingarleysi síðustu vikna og ætla því ekki að gera það.

Nú ætla ég að reyna að halda áfram þessari gleðidagamyndasyrpu til að minna mig á það góða í lífinu. Þeir sem vilja fylgjast með verða víst að vera á Instagram þar sem ég er ekki hrifin af því að fylla Facebookið mitt af þessu. Á Instagram má finna mig undir notandanafninu hildurhafsteins. Svo langar mig líka að blogga meira, ég er með ýmsar hugmyndir og þarf kannski að venja mig á að blogga frekar oftar og minna heldur en að henda inn svona löngum romsum einstaka sinnum. Áðan var ég svo sár út í kvefið mitt fyrir að loka á bragðskynið að ég henti í eitthvað gúmmulaði sem ég ætla að smakka þegar ég finn bragð aftur. Ef það bragðast vel þá hendi ég inn "uppskrift" af því hið snarasta. Þetta skal vera góð vika.

EVERY DAY MAY NOT BE GOOD 

BUT THERE IS SOMETHING GOOD IN EVERY DAY.

hldr